ความรักต่างสายพันธุ์ระหว่างครอบครัวผมกับเจ้า เวกัส & ออกัส กิ้งก่าทะเลทราย ที่ชาวโลกเรียก Bearded Dragon หรือ มังกรเครา

[ลุงเปี๊ยก ที-เน็ตเวิร์ค (อ.สากเหล็ก)]

ถ่ายเมื่อ 14/9/63





630914_01   เพิ่งตื่นจากที่นอนกันทั้งคู่ เจ้าออกัสก็ปีนที่นอนไปหาน้องเวกัส






630914_02






630914_03






630914_04  เจ้าออกัส น้ำหนักวันนี้ 440 กรัม เทียบกับเมื่อ 29/7/63 หนัก 405 กรัม
ระยะเวลาแค่ 48 วัน น้ำหนัก ออกัสขึ้นมา 35 กรัม    (ความยาวไม่ได้วัด)






630914_05  เจ้าเวกัส น้ำหนักวันนี้ 365 กรัม เทียบกับเมื่อ 29/7/63 หนัก 345 กรัม
ระยะเวลาแค่ 48 วัน น้ำหนัก เวกัสขึ้นมา 20 กรัม    (ความยาวไม่ได้วัด)

[ลุงเปี๊ยก ที-เน็ตเวิร์ค (อ.สากเหล็ก)]

7/11/63

www.facebook.com/PiakMBR/posts/665144440865035

ตอน..."แอบดูเด็กหลับ"
ช่วงปลายฝนต้นหนาวอากาศชื้น/เย็น ต้องแอบดูเค้าทุกวัน เพื่อดูสุขภาพเค้าตลอดเวลา รับแสงแดด ปล่อยให้เดินวิ่งตามธรรมชาติวันละ 30-60 นาที จากนั้นพาเข้าบ้าน

ในบ้านเราจะไม่มีการใส่กรงหรือใส่ตู้กระจก ผมห้ามคนในบ้านขังเค้าเด็ดขาด เพราะเค้ามีชีวิตจิตใจเหมือนเรา ผมจะตัดกิ่งไม้ขนาด1-2นิ้วมายึดที่ขอบหน้าต่างลาดเอียงสัก 45 องศา ยาวยันพื้นล่าง และแซมกิ่งไม้หลายๆกิ่งให้กว้างๆ เพื่อให้เค้า เดิน ใต่ นอนสะดวก และทำที่นอนแต่ละตัวให้เค้าบนนั้น ช่วงกลางวันเค้าจะมีความสุขบนกิ่งไม้ มองธรรมชาติป่านอกบ้านได้ ในบ้านเค้าก็จะแอบมองพวกเราเดินไปมา หรือไม่ก็หลับซุกผ้าบนนั้นแหละหลับ เรื่องผ้าที่วางบนนนั้นสำคัญมาก มีกิ่งไม้จำลองให้คล้ายธรรมชาติแล้ว ผ้าก็สำคัญ เพราะเวลาง่วงเค้าจะมุดซุกผ้าหลับทั้ง 2 ตัว

เวลากลางคืน ผมจะเอาเค้าใส่ตะกร้าของใครของมัน แล้วเอาผ้าผืนเล็กๆคลุมตัวให้เค้าอบอุ่น แล้วเอาขึ้นไปนอนด้วยกัน โดยวางไว้บนหัวนอน ถ้าเค้าหลับเค้าจะไม่ลุกขึ้นมารอบดึก เค้าจะหลับยาวยันเช้า ถ้าเค้าตื่นก่อนเค้าจะมุดผ้าคลุมโผล่ออกมาเอง








ซ้ายเจ้าออกัส ขวาเจ้าเวกัส













เจ้าออกัสตอนนี้ตัวเค้ายาวยันหางประมาณ 50 ซม.แล้ว จะต้องหาตะกร้านอนเค้าให้ยาวขึ้นอีก

[ลุงเปี๊ยก ที-เน็ตเวิร์ค (อ.สากเหล็ก)]

มีรัก มีความสุข ก็ต้องมีจาก...





 

มีรัก มีความสุข ก็ต้องมีจาก เมื่อลูกรักคนเล็กต่างสายพันธุ์ต้องมาหนีจากอ้อมอกพ่อ/แม่เมื่อ 13/01/64 เวลาประมาณ 13.04 - 13.17 น. ดูหลักฐานเวลาจากกล้องวงจรปิด

เจ้าเวกัส (ตัวส้ม) ขวามือ เค้าจากไป แต่พ่อแม่ยังรอวันเค้ากลับมา

วันแรกที่ทราบว่าหาย เดินตามหากันรอบบ้านยันเวลา 4 ทุ่ม หมดหวัง นั่งน้ำตาหยดพูดไม่ออกเลย

ที่หายเวลาตามที่แจ้งนั้นคือปกติจะเอาเค้าออกมานนอกบ้านให้เค้ารับแดด ให้เค้าวิ่งเล่นออกกำลังกาย จากนั้นเค้าจะอึครับ พอเสร็จกิจกรรมก็พาเข้าบ้าน เค้าจะเกาะกิ่งไม่ในบ้านตำแหน่งใครตำแหน่งมันแล้วหลับใต้ผ้าห่มจนค่ำ เราจะย้ายเค้ามาใส่ตระกร้าที่นอนของใครของมัน แล้วห่มผ้าให้เค้า หนา/บางตามอุณหภูมิเวลานั้น พอเราขึ้นนอนก้หิ้วตะกร้า 2 ตะกร้าไปวางหัวนอนเรา แล้วเอาผ้าขนหนูคลุมรวมอีกที เรียกว่าดูแลเขาปานไข่ในหิน เค้าจะหลับน่าเอ็นดู

และระยะหลังๆ ผมสังเกตุเจ้าเวกัสจะมีอะไรผิดปกติมาสัก 4-6 เดือนแล้ว คือพยายามตีห่างเรา เห็นเราจะสะดุ้ง หรือถอยหลังแบบนี้ตลอด ต่างกับออกัสตัวพี่ เค้าน่าจะรับรู้ได้ว่า เค้าอยู่กะพ่อ/แม่มีความสุขมาก กิน ออกกำลังกาย นอน อย่างเดียว ไม่ดื้อไม่อะไรทั้งสิ้น ถึงเวลาหลับก็หลับลึกหลับน่าเอ็นดู หลับตั้งแต่ประมาณเที่ยงหรือบ่ายนิดๆ ยันสายๆของอีกวัน

แต่เวกัสจะระแวง สองสายตาสอดส่ายว็อกแว้กจนผิดสังเกตุ เห็นป่าไม้/ต้นไม้หลังบ้านจะมองซ้ายขวา เอียงคอไปมาคล้ายกับว่าอยากไปอยู่ป่า ผมได้แต่คิด ว่าถ้าอยู่ป่าเราจะอยู่ยังไง กินยังไง นอนยังไง ศัตรูเรารอบตัว งูเยอะมาก แล้วเราเชื่อช้าแบบนี้เป็นอาหารเค้าง่ายๆเลย และอีกอย่างเวกัสไม่ชอบน้ำ เคยเอาเกาะต้นไม้แล้วแกล้งฉีดน้ำให้โดนตัวเค้าเบาๆ เค้าจะถอย หลบ คือไม่ชอบน้ำ ถ้าเค้าไปอยู่ป่า เวลาฝนตก เค้าจะอยู่ยังไง อดห่วงไม่ได้

เพราะอยู่กับพ่อแม่เราดูแลเค้าตลอด แต่สักวันถ้าบุญเค้าอยากมาเป็นลูกเรา ก็รอจนถึงวันเค้ากลับมา... 2 วันมานี้ พ่อแม่ก็นั่งน้ำตาหยด

สรุปวันที่เค้าหายไป คือช่วงเวลาที่ดูจากกล้อง 13.04 น. แม่เค้าปล่อยเค้าไว้กับตัวพี่ เป็นเวลา 13 นาที คือนาที่ 13.17 น. แม่เค้าจึงออกจากครัวไปหาเค้า ก็พบว่าเค้าหายไปแล้ว

นี่คือสิ่งที่ผมตำหนิแม่เค้า ว่าเลี้ยงลูกแบบนี้ได้ไง..

[ลุงเปี๊ยก ที-เน็ตเวิร์ค (อ.สากเหล็ก)]

ศุกร์ที่ 19 มีนาคม 2564 เวลา 11.56 น.
สุดท้ายลูกๆก็จากเราไปหมด ทิ้งไว้แต่รอยน้ำตาของพ่อแม่ที่รอวันเค้ากลับมา

ออกัสตัวพี่ตัวนี้ เค้าน่าจะรับรู้ได้ว่า เค้าอยู่กะพ่อ/แม่มีความสุขมาก กิน ออกกำลังกาย นอน อย่างเดียว ไม่ดื้อไม่อะไรทั้งสิ้น ถึงเวลาหลับก็หลับลึกหลับน่าเอ็นดู หลับตั้งแต่ประมาณเที่ยงหรือบ่ายนิดๆ ยันสายๆของอีกวัน

วันที่ลูกรองคนเล็กออกจากบ้าน ศุกร์ที่ 19 มีนาคม 2564 เวลา 11.56 น.

https://www.facebook.com/PiakMBR/posts/741069563272522



ลิ้งค์คลิปวันที่เค้าเดินออกจากบ้าน
จริงๆแล้วลูกทั้ง2ตัว เค้าไม่ได้มีเตนาจะหนีครับ แต่เพราะแม่เค้าเลินเล่อ เอาเค้าไปปล่อยให้ออกกำลังกาย หรืออึ แล้วลืมยืนเฝ้าเค้า ตนก็เพลินไปทำกิจกรรมต่างๆในบ้าน พอนึกได้ว่าทิ้งลูกไว้นอกบ้านก็วิ่งออกไปดู ผลคือ ลูกคนเล็ก เวกัสก็วิ่งเล่นไปเรื่อยๆจนถึงป่า และเพลินไปเรื่อยจนหาทางกลับบ้านไม่ได้

พอมาถึงตัวพี่คือออกัส ตัวนี้จะใหญ่โตมาก ก็เช่นเดิม ปล่อยลูกไว้หน้าประตู ตนเองเข้ามาเอาอาหารเค้า พอหันกลับไปลูกหาย เช่นเดิมเค้าก้ไม่ได้หนี เพียงแต่เค้าเดินเล่นไปเรื่อยๆ ไปทางหลังบ้าน เดินไป หยุดรอแม่ไปเป็นระยะ ระหว่างที่หยุดรอ หยุดนานเป็นนาที แต่แม่เค้ามัวแต่ไปหาหน้าบ้าน เลยไม่เจอกัน เค้าก็เดินไปเรื่อยจนถึงป่าหลังบ้านแล้วหาทางกลับบ้านไม่ถูก

ถ้าวันนั้นแม่เค้ารีบบอกตอนลูกหาย ผมจะเปิดกล้องดูจากทางไกลชลบุรี จะได้ทราบทันทีว่าลูกเดินไปทางไหน แต่นี่มาบอกผมขณะขับรถจากชลบุรีกลับบ้านเวลาประมาณ 5 โมงเย็น แล้วจะเหลืออะไรครับ

ได้แต่นั่งน้ำตาตกรอวันลูกกลับบ้าน

=AZVyeeGCzSpPrZltFSi39FIwUrRBtM5mWfqXaDyJRu_D0rXVIAjz15oFrMhaa2jOwsfHuglCN6e4ALUOvIXqyn5qZSB-mPB0SdDR9z3GTUFr0umpOB1Sj1vTpFDfC3QgdaA&__tn__=R]-R]333



ความทรงจำ ความน่ารักของออกัส เค้าจะติดแม่ เกาะแม่ไปไหนมาไหนตลอด ถ้าไม่ให้ไปด้วยจะหงุดหงิดกระสับกระส่ายในบ้าน
ปัจจุบันตัวจะยาวกว่านี้อีก 20 ซม. อ้วนใหญ่





อยู่กับพ่อแม่เค้าจะหลับในที่นอนของเค้าแบบนี้






ลิ้งค์คลิปนี้ถ่ายไว้เมื่อ 22 มีนาคม 2563 เค้ามีอายุประมาณ 1 ปี
ปัจจุบันตัวเค้าจะโตใหญ่อีกเท่าตัว น่ารักเช่นเดิม

www.facebook.com/PiakMBR/posts/744336612945817

[ลุงเปี๊ยก ที-เน็ตเวิร์ค (อ.สากเหล็ก)]

31 มีนาคม 2564 , 15.32 น.

มีคนไปเจอลูกออกัสแล้ว ผมและแม่เค้าร้องไห้เลย

-ผมนั่งร้องไห้ เมื่อลูกคนรองสุดท้องออกจากบ้านเมื่อ 19/3/64 เวลา 11.55 น. ที่ผ่านมา ผมเฝ้ามองทางเค้ากลับบ้าน มองคืนมองวัน แทบฝันสลาย
แต่มาวันนี้ กำลังหลับในบ้าน ได้ยินเสียงโทรผ่านไลน์จากพี่คิ้งส์ว่า "สิงห์มีคนพบสัตว์คล้ายกิ้งก่าอยู่ปั้มท์พี่น้อย" ผมโดดลุกจากเก้าอี้ผ้าใบลากเมียซ้อนท้ายยังไม่ล้างหน้าด้วยซ้ำ รีบไปพบลูก สุดท้ายผมก้ได้พบลูกจริงๆ

-ป้าแป้ว เสื้อแดงคือคนที่พบเค้ากำลังเดินหาอาหารกินอยู่บนถนนและกลัวรถเหยียบ และเค้าเชื่องคนมากไม่หนี พบห่างจากหลังบ้านผมไปทางวัดกองเงินฯ กิโลฯกว่าๆ นั่นหมายถึงตั้งแต่เค้าออกจากบ้านไป เค้าเดินทางตลอดเวลาไม่มีพัก ยกเว้นนอน หรือหลับ

-ป้าที่พบ เค้าจับเอาไว้ที่บ้าน คุยกะลูกสาวว่าเคยเห็นมีคนเอาเค้าเกาะบ่ามาตลาดนัดบ่อยๆ แต่ลูกสาวบอกไม่เอา กลัวๆๆๆเอาไปปล่อย สุดท้ายป้าต้องปล่อย

-พอดีป้าแกมาตลาด มาเล่าให้พี่น้อยฟัง พี่น้อยบอกรีบกลับไปเอามาเค้ามีเจ้าของ ป้ารีบกลับบ้าน ไปเดินหานานมาก ผลคือไม่พบเค้าแล้ว แต่ป้าแกอธิษฐานว่า ถ้าหนูอยากกลับบ้านให้แสดงตัว พักนึงเค้าก็เดินขึ้นจากข้างถนนมาชูคอสูงๆเลย ให้ป้าเห็น ป้าแกคิดในใจว่าหนูคงอยากกลับบ้านมาก เลยรีบมาแสดงตัวให้เห็นทันที

ป้าแกก็เอาใส่ตะกล้ามาที่ปั้มท์ ต้องขอบคุณป้าคนนี้มากเลย (ผมไม่รู้จะตอบแทนยังไง เปิดกระเป๋ามาเหลือใบม่วงใบเดียว เลยบอกป้าผมให้ แม้มันน้อยค่า)

[ลุงเปี๊ยก ที-เน็ตเวิร์ค (อ.สากเหล็ก)]

ในเมื่อลูกออกัสตัวพี่กลับมาแล้ว  ส่วนตัวน้องคือเวกัสยังไม่มีใครเจอ

ก็จะหาคู่ครองให้เค้า เพราะสัตว์ก็เหมือนมนุษย์ เค้าต้องมีเพื่อนมีคู่ จะได้ไม่เหงา จากนี้ไปก็สอบถามสารพัด รวมทั้งให้ลูกสาวช่วยกันหาคู่ให้เจ้าออกัส พอวันที่ 5 เมษายน 64 ลูกสาวก็ส่งข่าวมาจาก กทม. ว่าติดต่อหาเจ้าสาวได้แล้ว บ้านอยู่โคราช พร้อมส่งภาพว่าที่เจ้าสาวให้ดู

ผมบอกลุกว่าเอาเลย เด๋วขับรถไปรับเอง ให้เจ้าบ่าวเค้าดูตัว ถ้าชอบก็สู่ขอเลย จากนั้นก้ได้เบอร์เจ้าของ ผมก็ติดต่อไปพร้อมขอพิกัดบ้าน ของมันจะง่ายก็ง่ายจริงๆ เจ้าของที่ขายเค้าอยู่ใกล้ถนน 304 หลังวัดสวนพริกไทย โคราช ผมก็นัดเวลาไปรับ คือ 6 เมษายน 64 ประมาณบ่ายโมงถึงบ้านเค้า

ผมก็ปล่อยพระเอกผมลงใส่กรงว่าที่เจ้าสาว ฝ่ายเจ้าบ่าวบอกถูกใจเหลือหลาย จัดการเผด็จศึกว่าที่เจ้าสาวทันที

ในเมื่อผู้เป็นพ่อเห็นแบบนี้ แสดงว่าเค้าถูกจัย เราก็ต้องจ่ายค่าสินสอดสิครับ

ดูภาพเค้าสิครับ

[ลุงเปี๊ยก ที-เน็ตเวิร์ค (อ.สากเหล็ก)]

หลังจากวันที่ 6 เมษายน 64 เป็นต้นมา เจ้าพระเอกของผมก็ป้อเจ้าสาวทุกวัน จนตั้งท้องเราพ่อแม่ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าเอ๊ะลูกสะไภ้ทำไมกินเก่งจัง ท้องใหญ่โตทุกวัน

จนวันที่ 18 เมษายน นับจากวันนั้นก็ 12 วัน เราก็ได้พบสิ่งประหลาด ว่าทำไมลูกสาวกระวนกระวายและอึไม่เป็นที่ทาง ในอึมีก้อนยาวๆฝ่อๆหลุดมาด้วย แม่เค้าก็บีบแล้วแตก อ้าวไข่นี่นา แต่มันฝ่อ เราก็ไม่เอ่ะใจ

จนเช้าวันที่ 19 เมษาฯ เค้าตื่นเช้ามาก จากนั้นแทบตลอดเวลาเค้ากระสับกระส่าย ไม่ยอมนอนกลางวันแบบที่เคยเป็น โดดจากที่นอน มุด ตะกายพื้นตะกายผ้าหาซอกหลีบ ผมก็ไม่ได้อยู่บ้าน แม่เค้าเลยโยนหมวกครอบตัวไว้ เค้าเลยไข่ใส่หมวก แม่เค้าเปิดมาตกใจ บอกพ่อว่าลูกไข่อีกแล้ว วันนี้ 2 ใบแล้วนะ

ผมตัดสินใจปล่อยลงกะบะทราย รังที่อยู่ของเค้าที่ขอซื้อมาด้วย เค้าคุ้ยทรายอย่างเร็ว คุ้ยไปหัวมุดไป แต่ทรายที่มีในรังมันน้อย

ผมเลยตัดสินใจเอาตู้เลี้ยงปลาที่ไม่ใช้แล้วมาวางในบ้าน เอาทรายใส่ 1/3 ของตู้ เอาน้ำสะอาดราดให้ทรายชื้น แล้วเอามือคลุกเคล้าทรายกับน้ำให้เข้ากัน เพื่อจำลองให้เค้าคุ้ยทำโพรง ผมจะใช้ตัวช่วยโดยวิ่งเข้าป่าหลังบ้านไปตัดต้นกระถินลำขนาด1นิ้ว มาซอยวางบนทรายทำเพิงให้เค้า เค้าจะได้มีโพรงลดการขุดทราย เค้าก็เข้าใจที่พ่อทำให้ ขุดเป็นโพรงเสร็จวางไข่เลย แต่นับไม่ได้ครับ เพราะกิ่งไม้มันบังหมด



ถ่ายภาพพอได้เห็น จากนั้นพอเค้าไข่หมด เห็นเค้าคุ้ยทรายกลบไข่แล้วเดินย้ำด้านบน เอาหัวกดๆๆๆๆ ลงมาข้างกองทรายด้านล่าง เอาหัวดันๆๆๆๆ ดันจนหมดแรง

ผมทึ่งในความรักลูกของเค้ามากเลย ทำทุกอย่างเพื่อปกป้องไข่

ผมแกล้งจับเค้าตะแคง เค้าไม่มีแรงแม้จะฝืนเรา  พอรู้เช่นนี้ผมก็ลองให้อาหารสารพัดที่เค้าชอบ เค้าไม่กินครับ น่าจะหมดแรง จากนั้นจับเค้าวางตรงทางขค้น/ลง เพื่อให้เค้ารับรู้ว่า พ่อทำทางขึ้นลงไปหาไข่ให้เค้าทราบนะ เค้าก็ค่อยๆไต่ขึ้นมาเหมือนรับรู้ว่าพ่อทำอะไรให้เค้า ขึ้นมาได้ก็หลับข้างๆตู้ทรายนั้นแหละ จนสุดท้ายแม่เค้าเอาตัวไปปัดทรายออก แล้วใส่ที่นอนของเค้า และวางไว้ข้างตู้ไข่ครับ






ตอนนี้ไปคุ้ยไข่เค้า 19 ใบ แยกจากตู้ใหญ่มาใส่กล่องพลาสติคเพื่อควบคุมความชื้น และรอคอยอีกประมาณ 20 วัน เจ้าตัวน้อยจะทะยอยโผล่มาดูโลก ถ้ารอดหมด แม่จ้าว.... 19 ตัวเชียวนา

อยากรู้ว่าไข่เค้าใหญ่ขนาดไหน ดูง่ายๆ เทียบกับ 1ข้อที่ปลายนิ้วก้อยของผู้ชายนั่นแหละ