ความรักต่างสายพันธุ์ระหว่างครอบครัวผมกับเจ้า เวกัส & ออกัส กิ้งก่าทะเลทราย ที่ชาวโลกเรียก Bearded Dragon หรือ มังกรเครา

หมวด ท่องเที่ยว - กิจกรรม > วิถีชีวิตที่ "บ้านไร่ปลายนา"

<< < (9/10) > >>

ลุงเปี๊ยก ที-เน็ตเวิร์ค (อ.สากเหล็ก):

ถ่ายเมื่อ 14/9/63

630914_01 เพิ่งตื่นจากที่นอนกันทั้งคู่ เจ้าออกัสก็ปีนที่นอนไปหาน้องเวกัส

630914_02

630914_03

630914_04 เจ้าออกัส น้ำหนักวันนี้ 440 กรัม เทียบกับเมื่อ 29/7/63 หนัก 405 กรัม
ระยะเวลาแค่ 48 วัน น้ำหนัก ออกัสขึ้นมา 35 กรัม (ความยาวไม่ได้วัด)

630914_05 เจ้าเวกัส น้ำหนักวันนี้ 365 กรัม เทียบกับเมื่อ 29/7/63 หนัก 345 กรัม
ระยะเวลาแค่ 48 วัน น้ำหนัก เวกัสขึ้นมา 20 กรัม (ความยาวไม่ได้วัด)

ลุงเปี๊ยก ที-เน็ตเวิร์ค (อ.สากเหล็ก):
7/11/63

www.facebook.com/PiakMBR/posts/665144440865035

ตอน..."แอบดูเด็กหลับ"
ช่วงปลายฝนต้นหนาวอากาศชื้น/เย็น ต้องแอบดูเค้าทุกวัน เพื่อดูสุขภาพเค้าตลอดเวลา รับแสงแดด ปล่อยให้เดินวิ่งตามธรรมชาติวันละ 30-60 นาที จากนั้นพาเข้าบ้าน

ในบ้านเราจะไม่มีการใส่กรงหรือใส่ตู้กระจก ผมห้ามคนในบ้านขังเค้าเด็ดขาด เพราะเค้ามีชีวิตจิตใจเหมือนเรา ผมจะตัดกิ่งไม้ขนาด1-2นิ้วมายึดที่ขอบหน้าต่างลาดเอียงสัก 45 องศา ยาวยันพื้นล่าง และแซมกิ่งไม้หลายๆกิ่งให้กว้างๆ เพื่อให้เค้า เดิน ใต่ นอนสะดวก และทำที่นอนแต่ละตัวให้เค้าบนนั้น ช่วงกลางวันเค้าจะมีความสุขบนกิ่งไม้ มองธรรมชาติป่านอกบ้านได้ ในบ้านเค้าก็จะแอบมองพวกเราเดินไปมา หรือไม่ก็หลับซุกผ้าบนนั้นแหละหลับ เรื่องผ้าที่วางบนนนั้นสำคัญมาก มีกิ่งไม้จำลองให้คล้ายธรรมชาติแล้ว ผ้าก็สำคัญ เพราะเวลาง่วงเค้าจะมุดซุกผ้าหลับทั้ง 2 ตัว

เวลากลางคืน ผมจะเอาเค้าใส่ตะกร้าของใครของมัน แล้วเอาผ้าผืนเล็กๆคลุมตัวให้เค้าอบอุ่น แล้วเอาขึ้นไปนอนด้วยกัน โดยวางไว้บนหัวนอน ถ้าเค้าหลับเค้าจะไม่ลุกขึ้นมารอบดึก เค้าจะหลับยาวยันเช้า ถ้าเค้าตื่นก่อนเค้าจะมุดผ้าคลุมโผล่ออกมาเอง

ซ้ายเจ้าออกัส ขวาเจ้าเวกัส

เจ้าออกัสตอนนี้ตัวเค้ายาวยันหางประมาณ 50 ซม.แล้ว จะต้องหาตะกร้านอนเค้าให้ยาวขึ้นอีก

ลุงเปี๊ยก ที-เน็ตเวิร์ค (อ.สากเหล็ก):
มีรัก มีความสุข ก็ต้องมีจาก...

:icon_cry:

มีรัก มีความสุข ก็ต้องมีจาก เมื่อลูกรักคนเล็กต่างสายพันธุ์ต้องมาหนีจากอ้อมอกพ่อ/แม่เมื่อ 13/01/64 เวลาประมาณ 13.04 - 13.17 น. ดูหลักฐานเวลาจากกล้องวงจรปิด

เจ้าเวกัส (ตัวส้ม) ขวามือ เค้าจากไป แต่พ่อแม่ยังรอวันเค้ากลับมา

วันแรกที่ทราบว่าหาย เดินตามหากันรอบบ้านยันเวลา 4 ทุ่ม หมดหวัง นั่งน้ำตาหยดพูดไม่ออกเลย

ที่หายเวลาตามที่แจ้งนั้นคือปกติจะเอาเค้าออกมานนอกบ้านให้เค้ารับแดด ให้เค้าวิ่งเล่นออกกำลังกาย จากนั้นเค้าจะอึครับ พอเสร็จกิจกรรมก็พาเข้าบ้าน เค้าจะเกาะกิ่งไม่ในบ้านตำแหน่งใครตำแหน่งมันแล้วหลับใต้ผ้าห่มจนค่ำ เราจะย้ายเค้ามาใส่ตระกร้าที่นอนของใครของมัน แล้วห่มผ้าให้เค้า หนา/บางตามอุณหภูมิเวลานั้น พอเราขึ้นนอนก้หิ้วตะกร้า 2 ตะกร้าไปวางหัวนอนเรา แล้วเอาผ้าขนหนูคลุมรวมอีกที เรียกว่าดูแลเขาปานไข่ในหิน เค้าจะหลับน่าเอ็นดู

และระยะหลังๆ ผมสังเกตุเจ้าเวกัสจะมีอะไรผิดปกติมาสัก 4-6 เดือนแล้ว คือพยายามตีห่างเรา เห็นเราจะสะดุ้ง หรือถอยหลังแบบนี้ตลอด ต่างกับออกัสตัวพี่ เค้าน่าจะรับรู้ได้ว่า เค้าอยู่กะพ่อ/แม่มีความสุขมาก กิน ออกกำลังกาย นอน อย่างเดียว ไม่ดื้อไม่อะไรทั้งสิ้น ถึงเวลาหลับก็หลับลึกหลับน่าเอ็นดู หลับตั้งแต่ประมาณเที่ยงหรือบ่ายนิดๆ ยันสายๆของอีกวัน

แต่เวกัสจะระแวง สองสายตาสอดส่ายว็อกแว้กจนผิดสังเกตุ เห็นป่าไม้/ต้นไม้หลังบ้านจะมองซ้ายขวา เอียงคอไปมาคล้ายกับว่าอยากไปอยู่ป่า ผมได้แต่คิด ว่าถ้าอยู่ป่าเราจะอยู่ยังไง กินยังไง นอนยังไง ศัตรูเรารอบตัว งูเยอะมาก แล้วเราเชื่อช้าแบบนี้เป็นอาหารเค้าง่ายๆเลย และอีกอย่างเวกัสไม่ชอบน้ำ เคยเอาเกาะต้นไม้แล้วแกล้งฉีดน้ำให้โดนตัวเค้าเบาๆ เค้าจะถอย หลบ คือไม่ชอบน้ำ ถ้าเค้าไปอยู่ป่า เวลาฝนตก เค้าจะอยู่ยังไง อดห่วงไม่ได้

เพราะอยู่กับพ่อแม่เราดูแลเค้าตลอด แต่สักวันถ้าบุญเค้าอยากมาเป็นลูกเรา ก็รอจนถึงวันเค้ากลับมา... 2 วันมานี้ พ่อแม่ก็นั่งน้ำตาหยด

--- อ้างถึง ---สรุปวันที่เค้าหายไป คือช่วงเวลาที่ดูจากกล้อง 13.04 น. แม่เค้าปล่อยเค้าไว้กับตัวพี่ เป็นเวลา 13 นาที คือนาที่ 13.17 น. แม่เค้าจึงออกจากครัวไปหาเค้า ก็พบว่าเค้าหายไปแล้ว

นี่คือสิ่งที่ผมตำหนิแม่เค้า ว่าเลี้ยงลูกแบบนี้ได้ไง..
--- ปิดอ้างถึง ---

ลุงเปี๊ยก ที-เน็ตเวิร์ค (อ.สากเหล็ก):
ศุกร์ที่ 19 มีนาคม 2564 เวลา 11.56 น.
สุดท้ายลูกๆก็จากเราไปหมด ทิ้งไว้แต่รอยน้ำตาของพ่อแม่ที่รอวันเค้ากลับมา

--- อ้างถึง ---ออกัสตัวพี่ตัวนี้ เค้าน่าจะรับรู้ได้ว่า เค้าอยู่กะพ่อ/แม่มีความสุขมาก กิน ออกกำลังกาย นอน อย่างเดียว ไม่ดื้อไม่อะไรทั้งสิ้น ถึงเวลาหลับก็หลับลึกหลับน่าเอ็นดู หลับตั้งแต่ประมาณเที่ยงหรือบ่ายนิดๆ ยันสายๆของอีกวัน
--- ปิดอ้างถึง ---

วันที่ลูกรองคนเล็กออกจากบ้าน ศุกร์ที่ 19 มีนาคม 2564 เวลา 11.56 น.

https://www.facebook.com/PiakMBR/posts/741069563272522

ลิ้งค์คลิปวันที่เค้าเดินออกจากบ้าน
จริงๆแล้วลูกทั้ง2ตัว เค้าไม่ได้มีเตนาจะหนีครับ แต่เพราะแม่เค้าเลินเล่อ เอาเค้าไปปล่อยให้ออกกำลังกาย หรืออึ แล้วลืมยืนเฝ้าเค้า ตนก็เพลินไปทำกิจกรรมต่างๆในบ้าน พอนึกได้ว่าทิ้งลูกไว้นอกบ้านก็วิ่งออกไปดู ผลคือ ลูกคนเล็ก เวกัสก็วิ่งเล่นไปเรื่อยๆจนถึงป่า และเพลินไปเรื่อยจนหาทางกลับบ้านไม่ได้

พอมาถึงตัวพี่คือออกัส ตัวนี้จะใหญ่โตมาก ก็เช่นเดิม ปล่อยลูกไว้หน้าประตู ตนเองเข้ามาเอาอาหารเค้า พอหันกลับไปลูกหาย เช่นเดิมเค้าก้ไม่ได้หนี เพียงแต่เค้าเดินเล่นไปเรื่อยๆ ไปทางหลังบ้าน เดินไป หยุดรอแม่ไปเป็นระยะ ระหว่างที่หยุดรอ หยุดนานเป็นนาที แต่แม่เค้ามัวแต่ไปหาหน้าบ้าน เลยไม่เจอกัน เค้าก็เดินไปเรื่อยจนถึงป่าหลังบ้านแล้วหาทางกลับบ้านไม่ถูก

ถ้าวันนั้นแม่เค้ารีบบอกตอนลูกหาย ผมจะเปิดกล้องดูจากทางไกลชลบุรี จะได้ทราบทันทีว่าลูกเดินไปทางไหน แต่นี่มาบอกผมขณะขับรถจากชลบุรีกลับบ้านเวลาประมาณ 5 โมงเย็น แล้วจะเหลืออะไรครับ

ได้แต่นั่งน้ำตาตกรอวันลูกกลับบ้าน

=AZVyeeGCzSpPrZltFSi39FIwUrRBtM5mWfqXaDyJRu_D0rXVIAjz15oFrMhaa2jOwsfHuglCN6e4ALUOvIXqyn5qZSB-mPB0SdDR9z3GTUFr0umpOB1Sj1vTpFDfC3QgdaA&__tn__=R]-R]333

ความทรงจำ ความน่ารักของออกัส เค้าจะติดแม่ เกาะแม่ไปไหนมาไหนตลอด ถ้าไม่ให้ไปด้วยจะหงุดหงิดกระสับกระส่ายในบ้าน
ปัจจุบันตัวจะยาวกว่านี้อีก 20 ซม. อ้วนใหญ่

อยู่กับพ่อแม่เค้าจะหลับในที่นอนของเค้าแบบนี้

ลิ้งค์คลิปนี้ถ่ายไว้เมื่อ 22 มีนาคม 2563 เค้ามีอายุประมาณ 1 ปี
ปัจจุบันตัวเค้าจะโตใหญ่อีกเท่าตัว น่ารักเช่นเดิม

www.facebook.com/PiakMBR/posts/744336612945817

ลุงเปี๊ยก ที-เน็ตเวิร์ค (อ.สากเหล็ก):

--- อ้างถึง ---31 มีนาคม 2564 , 15.32 น.

มีคนไปเจอลูกออกัสแล้ว ผมและแม่เค้าร้องไห้เลย

-ผมนั่งร้องไห้ เมื่อลูกคนรองสุดท้องออกจากบ้านเมื่อ 19/3/64 เวลา 11.55 น. ที่ผ่านมา ผมเฝ้ามองทางเค้ากลับบ้าน มองคืนมองวัน แทบฝันสลาย
แต่มาวันนี้ กำลังหลับในบ้าน ได้ยินเสียงโทรผ่านไลน์จากพี่คิ้งส์ว่า "สิงห์มีคนพบสัตว์คล้ายกิ้งก่าอยู่ปั้มท์พี่น้อย" ผมโดดลุกจากเก้าอี้ผ้าใบลากเมียซ้อนท้ายยังไม่ล้างหน้าด้วยซ้ำ รีบไปพบลูก สุดท้ายผมก้ได้พบลูกจริงๆ

-ป้าแป้ว เสื้อแดงคือคนที่พบเค้ากำลังเดินหาอาหารกินอยู่บนถนนและกลัวรถเหยียบ และเค้าเชื่องคนมากไม่หนี พบห่างจากหลังบ้านผมไปทางวัดกองเงินฯ กิโลฯกว่าๆ นั่นหมายถึงตั้งแต่เค้าออกจากบ้านไป เค้าเดินทางตลอดเวลาไม่มีพัก ยกเว้นนอน หรือหลับ

-ป้าที่พบ เค้าจับเอาไว้ที่บ้าน คุยกะลูกสาวว่าเคยเห็นมีคนเอาเค้าเกาะบ่ามาตลาดนัดบ่อยๆ แต่ลูกสาวบอกไม่เอา กลัวๆๆๆเอาไปปล่อย สุดท้ายป้าต้องปล่อย

-พอดีป้าแกมาตลาด มาเล่าให้พี่น้อยฟัง พี่น้อยบอกรีบกลับไปเอามาเค้ามีเจ้าของ ป้ารีบกลับบ้าน ไปเดินหานานมาก ผลคือไม่พบเค้าแล้ว แต่ป้าแกอธิษฐานว่า ถ้าหนูอยากกลับบ้านให้แสดงตัว พักนึงเค้าก็เดินขึ้นจากข้างถนนมาชูคอสูงๆเลย ให้ป้าเห็น ป้าแกคิดในใจว่าหนูคงอยากกลับบ้านมาก เลยรีบมาแสดงตัวให้เห็นทันที

ป้าแกก็เอาใส่ตะกล้ามาที่ปั้มท์ ต้องขอบคุณป้าคนนี้มากเลย (ผมไม่รู้จะตอบแทนยังไง เปิดกระเป๋ามาเหลือใบม่วงใบเดียว เลยบอกป้าผมให้ แม้มันน้อยค่า)
--- ปิดอ้างถึง ---

นำร่อง