ลิ้งค์แผนที่ชุมชนเนินมะปราง 16.567052, 100.635108
https://goo.gl/maps/yUEgHSUPtBPQMStWAไม่นึกไม่ฝันว่าภูมิลำเนาใกล้ตัวที่ผมเกิดแถวย่านนี้กว่า 50 ปีจะโด่งดังได้ขนาดนี้
บ้านเกิดผมก็บ้านท่าคล้อ ต.ท่าเยี่ยม อ.สากเหล็ก จ.พิจิตร ซึ่งตำบลท่าเยี่ยมก็เป็นเขตติดต่อกับพื้นที่อำเภอเนินมะปราง
สมัยก่อนที่หนทางยังเป็นลูกรังแดงๆ ฝุ่นแดงเถือก ตลาดสากเหล็กคือตลาดสด ตลาดของใช้จิปาถะ เป็นตลาดศูนย์รวมเครื่องอุปโภคบริโภคต่างๆ คนแถวบ้านมุง/เนินมะปราง/ผาท่าพล/ลำภาศ/ชมพู/ซำรัง/บ้านผารังมี/บ้านหัวเขา-ผาท่าพล สารพัด จะต้องมาจับจ่ายของที่ตลาดสากเหล็กเพื่อเอาไปขายต่อไปกิน และแน่นอนรถทุกคันต้องผ่านหน้าบ้านผมละครับ (ดูแผนที่แนบ)
ระยะทางจาก
1. สากเหล็กไปเนินมะปราง 20 กม.
2. สากเหล็กไปเนินมะปราง-บ้านมุง 27 กม
3. บ้านผมห่างตลาดสากเหล็ก 5 กม. ห่างเนินมะปราง 15 กม. ห่างบ้านมุง 22 กม.
และภูเขาที่เห็นในด้านขวานิดนึงในแผนที่ติดกับบ้านมุง นั่นคือแนวเขาค้อครับ หมายถึงฝั่งกระโน้นคือเขาค้อ ฝั่งกระนี้คือบ้านมุงครับ ถ้าตัดถนนถึงกันจะห่างกันประมาณ 20 กม. ถึงตัวที่ทำการอุทยานแห่งชาติทุ่งแสลงหลวง (เขาค้อ)
ภูเขาแนวนี้มีประวัติศาสตร์ที่ต้องจดจำในอดีตสมัยผมตอนเด็กๆ คือเป็นที่อยู่ของผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์หรือเรียกสั้นๆว่า ผกค. ซึ่งถ้าเราศึกษาให้ดีๆ คือสมัยนั้นโลกแบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มเสรี มีอเมริกาเป็นผู้นำ กับ คอมมิวนิสต์ที่มีโซเวียตเป็นผู้นำ ตอนหลังคอมมิวนิสต์แตกเป็น 2 กลุ่ม มีจีนแยกตัวออกมา
สำหรับในประเทศไทยก็จะมีกลุ่มหัวซ้ายรุนแรง เช่น นักศึกษาหัวรุนแรงและสารพัดแนวร่วม มีปัญหากับรัฐบาลสมัยนั้นแล้วหนีตายคือหนีการจับกุมต้องเข้าป่าไปเป็นแนวร่วมกับคอมมิวนิสต์ที่อยู่ในป่าก่อนแล้ว เพื่อร่วมมือกันล้มล้างระบบปกครองแผ่นดินไทย โดยจับอาวุธขึ้นต่อสู้ดักซุ่มโจมตีกองทหารนานหลายปีหนักเข้า การสูญเสียก็เริ่มมากขึ้น ชาวบ้านหวาดผวา
จนทหารต้องออกมาเผด็จศึกจัดการขั้นเด็ดขาดโดย
ขอความร่วมมือกับทหารป่าที่เป็นทหารแตกทัพมาจากจีนอาศัยบนดอยแมสลองมาถล่มฐานที่มั่น ผกค บนเข้าค้อราบคาบในเวลาต่อมา และในช่วงที่ถล่มเขาค้อนับแรมเดือนพวกเราตอนนั้นยังเด็ก ก็ได้ยินเสียงปืนใหญ่คำรามข้ามเขาข้ามทุ่งมาให้ได้ยินเสียงหนักๆทุกวันทุกคืน ฟังกันจนชินครับ และตลอดเวลที่ถล่มเขาค้อแน่นอนครับกำลังสนับสนุนทั้งอาหารอาวุธ ปืนใหญ่ ทหารเขาใช้วิธีลำเลียงโดยเฮลิคอปเตอร์ ผ่านบ้านผมไปทุกวัน เพราะกองทัพภาคที่ 3 อยู่พิโกล (โดยมีค่ายสฤษดิ์เสนา คือหัวเขาด้านเหนือ) แต่ทหารไม่ใช้วิธีทางลัด คือบินไปแนวเขา เพราะกลัวจรวจ RPG สอยครับ เค้าจึงบินอ้อมมาทางสากเหล็กบ้านผม เพื่องไปบอมป์ ผกค ผมเห็นทุกวันจนชิน บางวันห้อยปืนใหญ่มาเลย
ก่อนทหารเข้าจัดการขั้นเด็ดขาด เส้นทางสายบ้านผมไปบ้านมุง จะมีด่านทหารเป็นระยะ และด่านพวกนี้ในเวลากลางคืน จะมี ผกค. ลงเขามาถล่มบ่อยครั้งครับ เราก็หวาดผวาครับ
สมัยก่อนมีการจัดตั้งหมู่บ้าน คือ "นิคมสร้างตนเอง อ.เนินมะปราง" ชาวบ้านจะเรียกติดปากว่า บ้านนิคมฯ เพื่อเป็นกันชนคือป้องกันการเป็นแนวร่วมกับ ผกค. ครับ ช่วงจัดตั้งนิคมฯ จะมีวงดนตรีทหาร ปจว.พิษณูโลก มาเล่นบ่อยๆ โดยมีนักร้องนำคือ คุณธารทิพย์ ถาวรสิริ มาร้องเพลง ครูบนดอยให้ฟัง คำว่า ปจว. คือถ้าผมจำไม่ผิดมันย่อมาจาก "ปฏิบัติการทางจิตวิทยา" ก็คือทำทุกอย่างให้ชาวบ้านมีความสุขไม่หันไปส่งข้าวส่งน้ำเป็นเสบียงให้ ผกค. ครับ
นี่แหละเหตุการที่ผมจดจำมาทุกวันนี้
ที่ผมเน้นสีแดงๆนั่นผมไม่ได้พิมพ์ผิดนะครับ นั่นแหละของจริง ที่ผมคัดค้านมาตลอดเรื่องการปฏิบัติการบนเขาค้อควรให้เครดิตกองกำลังชุดนี้ด้วย เค้าอาสารบเพื่อทดแทนบุญคุณแผ่นดินไทยที่ให้เค้าพักพิง ทุกคนเข้าใจว่าทหารไทยเป็นผู้จบทริปนี้ปล่าวครับ ท่านไปหาข้อมูลดีๆ ผมมีข้อมูลอยู่ในมือครับ โดยหลักฐานชิ้นนี้อยู่บนอนุสรณ์สถานบนดอยแม่สลองครับ จะมีภาพมีเอกสารยืนยันชัดเจน